آمریکا به‌دنبال استفاده از میدان مغناطیسی زمین به‌عنوان جایگزین جی‌پی‌اس در شرایط جنگی
نیروی هوایی ایالات متحده (U.S. Air Force) با در نظر داشتن احتمال قطعی شبکه مکان‌یابی جی‌پی‌اس (GPS) در هنگام جنگ احتمالی، به‌دنبال یک راه‌حل ثانویه و پایدار می‌گردد و برای این منظور می‌خواهد از نقشه میدان مغناطیسی زمین جهت مکان‌یابی استفاده کند. دقت و پایداری نقشه‌های میدان مغناطیسی به‌قدری بالاست که می‌توان در میدان نبرد از آن به‌عنوان روشی برای مکان‌یابی نیروهای روی خشکی، کشتی‌ها و جنگنده‌ها استفاده کرد. این میدان مغناطیسی حتی می‌تواند موشک‌ها را با دقتی با ضریب خطای ۱۰ متر به‌سمت اهداف هدایت نماید.
در حال حاضر ادوات جنگی متعددی از جمله سامانه موشک‌های دوربرد از GPS به‌عنوان وسیله‌ای جهت هدایت و افزایش دقت در ضربه استفاده می‌کنند؛ تا جایی که موشک‌ها می‌توانند مسافت‌های چند صد کیلومتری را پشت‌سر گذاشته و با دقت بالایی به اهداف برخورد نمایند. اما در سوی مقابل، روش‌های گوناگونی جهت مختل کردن خدمات GPS یا از کار انداختن شبکه آن وجود دارد. چنین اتفاقی بسیاری از تجهیزات نظامی را به‌طور کامل بی‌مصرف خواهد کرد.
ارتش ایالات متحده تاکنون روش‌های جایگزین مختلفی برای استفاده در هنگام جنگ معرفی کرده، اما تاکنون هیچ کدام از آن‌ها به‌اندازه سامانه مکان‌یابی مبتنی بر میدان مغناطیسی (MAGNAV) مؤثر و دقیق نبوده است. میدان مغناطیسی از زمین در برابر جریان‌های باد خورشیدی حفاظت می‌کند، اما هر بخشی از آن حالت منحصر‌به‌فرد خود را دارد. این تفاوت‌های واضح که توسط مغناطیس‌سنج‌ها قابل اندازه‌گیری هستند، نقشه‌ای یکتا از میدان مغناطیسی زمین را شکل داده‌اند که عملاً نیاز به در اختیار داشتن ماهواره یا حتی نقشه‌ای فیزیکی را از بین می‌برد.
اگرچه میزان دقت GPS به‌مراتب بالاتر از MAGNAV است، در صورت ازکار افتادن آن، سامانه مبتنی بر میدان مغناطیسی بهترین گزینه برای جایگزینی ابزارهای مکان‌یابی سنتی خواهد بود. MAGNAV به هیچ عنوان به شبکه‌های ماهواره‌ای آسیب‌پذیر متکی نیست و تقریباً نمی‌توان آن را مختل کرد. فقط انفجار هسته‌ای در میدان مغناطیسی زمین تغییر ایجاد می‌کند و سامانه‌های مکان‌یابی را از کار می‌اندازد. به این ترتیب، در صورت بروز جنگی هسته‌ای MAGNAV هم غیر قابل استفاده خواهد بود، اما در سایر شرایط گزینه‌ای پایدار جهت نبرد به‌شمار می‌آید.